Ο μυθικός κόσμος της Αλεξάνδρας Ισακίδη
Ανδρέας Γεωργιάδης
Η Αλεξάνδρα Ισακίδη επιχειρεί να ανασυνθέσει με τη ζωγραφική της τον μαγικό κόσμο αγαπημένων της παραμυθιών, να διηγηθεί φανταστικές ιστορίες που ορίζουν την προσωπική της μυθολογία και συντροφεύουν την έμπνευσή της.
Τα παραμύθια, θησαυρός ανεκτίμητος για την ίδια, φερμένος κυρίως από τη δεύτερη πατρίδα της στη Γερμανία, ενέπνεαν τις πρώτες της κιόλας παιδικές ζωγραφικές απόπειρες. Και όσο μεγάλωνε, η ανάγκη της να αφηγηθεί ιστορίες μέσα από την τέχνη της παγιωνόταν στο ασυνείδητο της.
Και έφτασε εδώ: στην παρουσίαση ενός ακόμα κεφαλαίου από ένα βιβλίο αόριστης διάρκειας ζωής με συμπυκνωμένο το χρόνο της αφήγησης και μετουσιωμένη την ιστορία σε συναίσθημα. Με σκηνικό το δάσος και πρωταγωνιστές όχι τους κανονικούς ήρωες των παραμυθιών, αλλά την ίδια τη φύση, τα ζώα και τα φυτά που στέκουν συχνά αθέατοι μάρτυρες των ιστοριών. Με την ανάγκη να ζωγραφίσει ,όχι τόσο το τι και το πώς, αλλά κυρίως στην ατμόσφαιρα, εκείνο το μαγικό φίλτρο που καταφέρνει να μαγέψει το δυσκολότερο κοινό, τα παιδιά. Παρακινώντας το θεατή να μπει μέσα στο δάσος και να μοιραστεί μαζί με τα περίεργα ζώα που κατοικούν στα έργα της , αλλόκοτες εμπειρίες, να βρει ο ίδιος την ιστορία που εκείνη θέλει να διηγηθεί, ίσως όμως να πλάσει και τη δική του.
Κι αν μερικά από τα έργα εμπεριέχουν συναισθήματα φόβου και ανησυχίας, είναι γιατί και η σημερινή πραγματικότητα (άλλο περίεργο παραμύθι) παρόμοια συναισθήματα προκαλεί σε πολλούς από εμάς και η ζωγραφική -όπως ισχυρίζεται η Αλεξάνδρα- οφείλει να συνομιλεί κατευθείαν με την ψυχή του καλλιτέχνη.
Ανδρέας Γεωργιάδης